بلک واتر، 2006 در افغانستان، تیم امنیتی(بادیگارد مسلح)
سلام....
همیشه صحبت ها و سخنرانی های وطنپرستانه و جذاب، جوون ها رو به سازمان های نظامی میکشونه تا از تمامیت ارضی و اقتدار و غرور کشورشون دفاع بکنن. گاهی هم تلاش برای تشکیل یه کشور جدید! اما چیزی که بین همهی این دست سازمان های نظامی مشترکه، علاقشون به جذب افراد توی سنین 18 تا 22-3 سال هستش.
چیزی که دیگه توی ایران هم داره اتفاق میافته، استخدام نیروها، اموزش و استفاده از اونها در طول مدت زمان قرارداد که معمولا 5 تا 7 سال یا 9 سال هستش و بعدش هم کنار گذاشتن نیرو. حالا شاید از هر 100 نفر یه نفر هم اونقدر کارش خوب بوده باشه که به استخدام رسمی و دائمی سازمان نظامی در بیاد، ولی غالب اوقات خلاف این مسئله هست و نیرو کنار گذاشته میشه.
پس ما، معمولا افرادی با حدود 27 تا 30 سال سن داریم با حدود 5-6 سال تجربه ی نظامی گری و کلی اموزش و غیره که تو بعضی کشورها، نیرو حتی چند بار میدون جنگ رو هم تجربه کرده و خلاصه، زندگیش با نظامی گری اجیر شده ولی کشورش دیگه اون رو نمیخواد و میخواد با یه جوون دیگه جایگزینش کنه.
حالا راهحل این جوون عشق نظامی گری، یا این جوونی که تو زندگیش هیچی بلد نیست غیر از نظامی گری و در هردوحالت، کار دیگهای براش نیست، چیه؟
با من همراه باشید تا جواب سوالتون رو بدم....